arada bir

Son zamanlarda yazamadım. Özel bir nedeni yok. Canım istemedi, tembellik yaptım... Aslında yazmak isteyip de, yazamadığım şeyler de oldu. Kısaca onlardan bahsedeyim bari:

- Bir kadını reddettim. Evet yaptım. Belki sonra yine pişman olabilirim ama geçerli nedenlerim vardı. Başıma fena halde bela olabilirdi.

- Bir süre yaz bekarıydım. Oğlumdan ilk kez uzun süre ayrı kaldım. Evde oyuncaklarını toplarken neredeyse ağlıyordum.

- Gecelere verdim kendimi. Bira, tekila, vodka karışımı insanı deviriyormuş. Hepsini bir arada ilk kez denedim. İlk kez araba yerine taksiyle eve dönmek zorunda kaldım.

- Henüz tatil yapamadım. Henüz dediğim 4 (yazıyla dört) sene olacak. Çekilir mi lan a.q. bu hayat böyle? Çalış çalış nereye kadar?

- Uzun zamandır göremediğim bir arkadaşımla oturup dertleştik. İki yaşında çocuğu var. Çocuktan sonra seks hayatı bitti lan dedi. Kendisine "aramıza hoş geldin partisi" verdik.

-Aynı şeyi bir hafta içinde iki farklı insandan duymuş olmanın ferahlığı var üzerimde. Aslında bu ayrı bi yazı konusu ya, bakalım belki!

-Ha bir de, spora başladım, bir hafta sonra bıraktım. Tembellere en uygun spor hangisi, bilen var mı?

iyi şiir nasıl yazılır?

Tü, allah belanızı versin sizin! Şiirden soğuttunuz lan adamı.. Ortalık şairden geçilmiyor. Hadi liseli ergen, platonik bebeleri anladık da, size ne oluyo lan götünün kılı ağarmış koca koca adamlar/kadınlar?

İçinde "umarsız, naif, esmek, dingin, emek, şefkat, sarmak, sigara, sevişmeler, yürek, dalak, kürek.." gibi kelimeler geçiyorsa, yazdığın herhangi bir metin şiir sayılır, di mi lan edebiyatın yüz karaları!

Ey okur, yukarıdaki ve onlara benzer bir kaç kelimeyi daha yan yana, alt alta diz, al sana bir şiir... İster sevgiline ver, ister gazetelerin "isimsiz şairler" köşesine gönder, istersen de bir şiir blogu aç, buradan karı kız kaldır. Bu kıyağımı da unutma!

Not: Şiiri zaten sevmem (çok ender durumlar hariç) ama bu nefretimi burada kusmanın sebebi, tanıdığım bi öküzün (bildiğin öküz) şiir kitabı çıkarmasıdır.