Azıcık detay vermem gerekirse, şu anımı paylaşayım... Pek muhterem zevcemim hamileliğinden önce iyi (gerçekten iyi) bir seks hayatımız vardı. Epey bi haltlar yedik beraber. Neyse mevzu bu değil. Ne zaman ki hamile kaldığını öğrendik, o gün bu gündür (5 yıl kadar) istikrarsız bir seks hayatı yaşıyoruz. Yani bazen sıklık o kadar düşüyor ki, birlikte hesap yapıyoruz en son ne zaman seviştiğimizi bulmak için, ama bulamıyoruz. Bazen de çok ateşli, sert, darbeli filan bir sevişme oluyor, "oha a.q. niye bunu daha önce yapmamışız" filan diyoruz. (Ama bu nadir oluyor tabii ki)
Konuyu dağıtmadan geri döneyim... Hamile olduğunu öğrendikten sonra ikimizin de (daha çok benim) aklından geçen şey nasıl sevişeceğimizdi. Tabii bunu doktorumuza da sorduk. "Son aya kadar problem yok, allah ne verdiye girişin" gibi bişey söyledi. Ama fakat lakin, bi sorun vardı. Zevcem tüm beraberliğimiz boyunca olmadığı kadar azgındı. Sürekli seks istiyordu amma bende tık yoktu. (Bebek bekleyen duyarlı erkek kafamı sikeyim diyorum şu an!) İçinde benim bebemi taşıyan o kutsal kaseye bunu nasıl yapabilirdim? O kutsal emaneti kötü emellerime nasıl alet ederdim? Daha el kadar bebeye aletimi mi gösterecektim yani? olacak iş değildi... E ne oldu peki? Tüm zamanların en azgın, en ateşli kadınını sürekli reddettim. Ya da bir şekilde (mastürbasyon v.s.) idare ettik.
Sonrasında doğum filan derlen zaten kafadan 1-1.5 sene gitti. Ondan sonra yavaş yavaş açıldı işler fakat hiç bir zaman o eski parlak günleri yakalayamadık. Bilenler diyor ki, 40'lı yaşlardan sonra işin rengi değişiyormuş. Çok kaliteli sevişmeler oluyormuş o yaşlarda. Onların yalancısıyım. Eğer bi 5-10 sene daha sıkılmazsam blogdan filan, onu da yazarım.
Kalın sağlıcakla baba/koca adayı kardeşlerim!
